jueves, 27 de noviembre de 2008

Propuesta para Plan parcial PETETA Vigo

Concurso para la redacción de Plan Parcial del sector de suelo urbanizable S-28-R PETETA. PXOM VIGO
Propuesta Febrero 2009





O ámbito de actuación era ata agora un “núcleo rural” de recente formación rodeado de ámbitos consolidados de moi diversa índole. Por unha banda (E) o límite da estrada nacional co encastre da estación transformadora de electricidade. Do lado oposto (O) o cauce protexido do Eifonso que conecta cunha zona de protección de espazo natural e unhas zonas de vivendas unifamiliares. Ó norte está prevista unha importante conexión viaria que cercena o ámbito, deixando dúas ínsulas de difícil integración co resto da actuación, quedando, inicialmente vinculadas á zona industrial e comercial inmediata. Ó sur un límite edificado impreciso.




O terreo é bastante chá (7% baixando cara ó norte) tendo en conta o relieve comunmente encostado do concello, polo que a desvantaxe de aba norte non lle afecta cara o asollamento. Asollamento que vese favorecido tamén polo desenvolvemento lonxitudinal norte-sur do ámbito e coas costas con edificación de escaso impacto de sombra.

O relieve do terreo dos arredores axuda á defensa respecto dos refachos predominantes sur e oeste, se ben destes ten aínda máis protección pola vexetación próxima.

As posibles conexións viarias cos arredores vese moi limitada pola reestructuración que supón o plan xeral, dando evidente prioridade á nova conexión da Ronda, seu enlace coa avenida de Madrid (estrada nacional) e a relevancia da rúa Cachendo como estructurante. As conexión dende esta última polo camiño Costa Peteta parecen voluntariamente truncadas polo plan, pois cumpren só servizo ó ámbito en estudio discurrindo conflitivamente na zona protexida do Eifonso; ampliar a súa capacidade para o desenvolvemento do ámbito afondaría máis no conflito. Quedan pois dúas posibilidades: a rotonda da Ronda no mesmo ámbito e a conexión sur coa avenida de Madrid; unir estes nodos crea o vial estructurador do ámbito.

Ós problemas de ínsulas illadas e limitación de conexións viarias súmase a contaminación acústica e atmosférica da propia avenida de Madrid e maila estación de transformación, a que xenerará toda a Ronda e mais seus enlaces, e a proveninte dos tránsitos da zona industrial-comercial lindante. Débese ter en conta que aínda que os refachos predominantes sexan sur e oeste, son máis frecuentes os ventos mainiños do NO e SE, polo que a incidencia destes contaminantes no ámbito poden ser moi graves se non se atallan.

Pola contra, o ámbito conta coa revalorización que supón a zona protexida do Eifonso, creando zonas de oportunidade ó seu carón. Ista avantaxe permite darlle un senso e conexión ás ínsulas xeneradas ó norte pola Ronda, que deben server como remate do solo industrial-comercial, pero que contarán coa oportunidade do centro comercial e do cauce protexido; ista oportunidade debe configurarse formalmente de tal xeito que, ó mesmo tempo, non perda a súa conexión co resto do ámbito e o importante equipamento que obterá.



Así pois, dende o Eifonso xérase a zona verde, que serve tamén de conexión entre as partes do ámbito. Na parte sur, os bordos en contacto con consolidados de unifamiliar parecen as mellores zonas para ubicar tamén as unifamiliares esixidas; se ben a edificación en altura nesta zona non afectaría o soleamento destas vivendas e suporía unha barreira para os refachos do sur e oeste, limitaría moito o soleamento do resto do ámbito. A zona de edificación en altura (residencial e equipamentos) desenvólvese pois no lado este, apoiada no vial estructurador e xerando un anillo de circulación e aparcamento hacia o límite coa avenida de Madrid. Este anillo complétase con viais peonís que conectan ambas zonas.


Garaje para 4/6 coches

Garaje para 4/6 coches
Xaviña. Coristanco
Proyecto Junio 2002



Se plantea una edificación capaz de albergar de 4 a 6 coches, pero con un posible uso en el futuro como taller, o aprovechable para uso residencial (vivienda unifamiliar).


La solución proyectada intenta cubrir un amplio abanico de posibilidades futuras de ampliación y reconversión a otros usos de la edificación, tanto como ampliación del propio taller de confección del propietario, como de un posible uso como vivienda, utilizando únicamente la edificación que se proyecta o mediante posibles ampliaciones, siendo necesario que el sólido ahora edificado no constituya un estorbo para los posibles usos futuros a que se destine la parcela o los destine un siguiente usuario.

Se semientierra la edificación, aprovechando el marcado desnivel propio de la parcela, obteniéndose una sola fachada hacia la parte baja de la parcela. Esta posición de la edificación permite un fácil acceso de los coches, discurriendo su recorrido por la pendiente natural del terreno y solucionando el acceso de los vehículos al garaje proyectado sin necesidad de edificar agresivas rampas. La edificación así proyectada, por otra parte, presenta su única fachada orientada a la mejor zona de vistas (al valle) preservando la privacidad de la misma al dar su espalda a la carretera, lo que permitiría su uso incluso como vivienda, al preverse unos lucernarios al fondo de la edificación que dotarían de luz a la parte posterior de la edificación, iluminación necesaria también en el caso de su utilización como taller.


sábado, 22 de noviembre de 2008

Eidos 3. Redondela

Rehabilitación-Ampliación de vivienda unifamiliar entre medianeras
Proyecto Febrero 2001
Premio GranDeArea 2003




La edificación existente es de planta baja, piso y buhardilla. Resuelta con muros medianeros portantes de piedra y fachadas anterior y posterior también en piedra. La buhardilla sobresale de la cubierta continuando la fachada posterior. Los forjados y cubiertas están resueltos también de forma tradicional: en madera y teja cerámica curva.
La fachada anterior presenta un ritmo de tres huecos enmarcados por pilastras extremas rematadas en capitel neoclásico que soportan la cubierta del balcón corrido que abarca toda la primera planta. Este balcón se forma a partir del vuelo sobre la calle y el retranqueo de la fachada, y se protege con una barandilla sencilla y esbelta de hierro.La fachada posterior no responde a ningún ritmo compositivo, salvo el hastial de la buhardilla que, en posición central, la continúa. Presenta además un añadido cerrado cerrado solo en planta primera.
Se desconoce su antigüedad, seguramente centenaria, mas, en todo caso, no está catalogada ni recae sobre ella norma alguna de conservación.

Las características constructivas, organizativas y dimensionales de la edificación existente no se adaptan a los requisitos actuales de funcionalidad, seguridad y habitabilidad; especialmente la estrecha y empinada escalera de acceso, las habitaciones sin luces, y la escasa superficie existente para el desarrollo adecuado del programa de necesidades.Por otra parte, sus fábricas, escala, modulación y proximidad la remiten constantemente al casco antiguo de la villa.



Se opta pues por adicionar una planta, pero conservando las trazas fundamentales de la fachada principal, y aprovechando, en lo posible, los muros medianeros y fachada posterior.
El balcón cubierto conservado sirve así de elemento de transición entre lo pre-existente y lo adicionado, que, sin recurrir a la mimesis y afirmando su novedad (como prescriben las leyes autonómica y estatal de patrimonio) conforma una nueva fachada en la que se resaltan los valores de lo previo mediante la sencillez y proporción de las formas y el uso de texturas y colores que no compiten con la piedra.
La fachada posterior sufre mayores transformaciones dada la exigüidad de sus huecos, que deben ser ampliados. El tratamiento en las zonas intervenidas será el hormigón para piezas lineales, y el enfoscado y pintado en tono apagado (su orientación norte la hace proclive a los mohos) para los paños.
Interiormente se renuevan los forjados, instalaciones y se trasdosan algunos cerramientos pétreos, dejando visibles algunas áreas en zonas comunes (escaleras, salón).




La necesidad de una escalera que pudiera resolver las necesidades propias de la obra desde su inicio se convierte en un elemento generador del proyecto y protagonista del espacio interior.